Najsłynniejszy budynek w Warszawie

22 lipca 1955 roku w Warszawie odbyło się uroczyste otwarcie Pałacu Kultury i Nauki.

Po II wojnie światowej Polska Rzeczpospolita Ludowa była sojusznikiem Związku Radzieckiego. Moskwa brała czynny udział w odbudowie zniszczonej Warszawy, stąd też decyzja o podarowaniu monumentalnego budynku. Projekt opracował Lew Rudniew, jeden ze współautorów głównego korpusu MGU na Górach Worobiowych. Pałac Warszawski najbardziej przypomina ten stalinowski wieżowiec.

Budowa trwała od 2 maja 1952 do 22 lipca 1955 roku. Na budowie zatrudnionych było 3,5 tys. robotników radzieckich i 4 tys. Polaków. Wszystkie koszty materiałów budowlanych poniósł ZSRR.

Pomimo tego, że wieżowiec został zaprojektowany zgodnie z kanonami stalinowskiego imperium, niektóre elementy odwołują się do zabytków architektury polskiej, np. szczyt wieży z zegarem przypomina wieżę ratusza w Krakowie.

Do 2021 roku 237-metrowy Pałac Kultury i Nauki był najwyższym budynkiem w kraju.

Budynek ma 46 pięter, w tym dwa podziemne. Wewnątrz znajduje się 3288 pomieszczeń.

Kiedyś w Pałacu funkcjonowało Centrum Przyjaźni Polsko-Radzieckiej i Instytut Nauk Społecznych.

Obecnie mieści się tu kilka muzeów, teatrów i instytucji edukacyjnych; jest sala kinowa i basen, a także sala kongresowa na prawie 3 tysiące miejsc. Na poziomie 114 m nad ziemią, na 30 piętrze, znajduje się taras widokowy.

W lutym 2007 roku Pałac Kultury i Nauki został wpisany do rejestru zabytków architektury. Jest to jedyny zachowany przykład architektury socjalistycznej w stolicy Polski.

Rosyjski Dom w Warszawie