Wacław Taczanowski i jego śmierć na Dalekim Wschodzie

Wacław Taczanowski, urodził się w 1868 roku w Pomiechowie. Po ukończeniu warszawskiego gimnazjum rozpoczął studia medyczne, jednak z powodu problemów zdrowotnych musiał porzucić ten kierunek. Po leczeniu, wybrał studia filozoficzno-historyczne, które ukończył z powodzeniem w 1897 roku.

Po zdobyciu wykształcenia, Taczanowski związał swoje życie zawodowe z nauką, przede wszystkim w zakresie językoznawstwa. Przez wiele lat pracował jako nauczyciel języka polskiego i bibliotekarz, poświęcając się przede wszystkim współpracy przy tworzeniu „Słownika języka polskiego”. Jego praca w tej dziedzinie została szczególnie doceniona po śmierci Jana Karłowicza, twórcy „Słownika gwar polskich”. Taczanowski otrzymał wówczas zadanie kontynuowania pracy nad tym dziełem.

Taczanowski był ceniony nie tylko za swoje zdolności naukowe, ale także za swoją sumienność i oddanie pracy. Jego zaangażowanie w rozwój polskiego językoznawstwa było nieocenione, a współpracownicy opisywali go jako cichego, ale wytrwałego pracownika, który całkowicie poświęcił się swojej pasji i naukowym obowiązkom. Jako nauczyciel i bibliotekarz, a także badacz języka polskiego, Taczanowski przyczynił się do wzbogacenia polskiej wiedzy lingwistycznej.

W 1904 roku, jako oficer rezerwy, Taczanowski został powołany do służby wojskowej i wziął udział w wojnie rosyjsko-japońskiej na Dalekim Wschodzie. W bitwie pod Siaolindzą, został śmiertelnie ranny, trafiony kulą w głowę. Zmarł w szpitalu polowym w Charbinie 6 września 1904 roku. Pozostawił po sobie ogromny żal i smutek wśród tych, którzy go znali oraz którzy doceniali jego naukową i dydaktyczną działalność.

Został pochowany w grobie rodzinnym na warszawskich Powązkach.

Napisano na podstawie wpisu
na stronie Historia Gminy Pomiechówek