Sierpniowe dni poezji. Polska zwyczajowość i kultura

 

 

Od wielu lat, w Polsce obowiązuje zwyczaj sierpniowych spotkań kulturalnych, na których to tworzy się lub też prezentuje wcześniej już napisaną poezję. W dobie dzisiejszej, sierpniowe spotkania poetyckie odbywają się w salonikach literackich, dawniej natomiast każdy dom i mieszkanie mogło pełnić tę rolę. Aby polskiej zwyczajowości stało się zadość, pani Teresa Zalewska ze Skarżyska— Kamiennej zaprosiła miłośników poezji na sierpniowy wieczorek literacki do Zielonego Saloniku, na którym prezentowana była jej poezja. A przy okazji, zaproszeni przez nią goście mogli sami spróbować napisania wiersza związanego z miesiącem sierpniem. Na wspomnianym wieczorku literackim, pani Teresa jak to leży w polskim zwyczaju, przypominała gościom jak kształtowała się poezja na przestrzeni wieków.

 

„Nie mów do mnie kochanie”

Nie mów do mnie kochanie
bo spoglądają wspomnienia
jak wieczorne bajania
albo ulotne marzenia

jak sen niknący z rana
są jak stokrotki wołanie

miłość wciąż zaszlochana
więc nie mów do mnie kochanie…

                                             Teresa Zalewska

Co to jest poezja

Poezja, to po prostu tworzenie sztuki poetyckiej. Jest to termin wieloznaczny, współcześnie stanowiący określenie dzieł literackich będących synonimem liryki.

Starożytna Grecja

Specyfikę poezji greckiej wyznacza jej ściśle państwowo-religijny i ściśle muzyczno-wykonawczy charakter. Poezja grecka różni się pod wieloma względami od współczesnej: jest ona bowiem sztuką głęboko praktyczną, ściśle osadzoną w kontekście życia społecznego.

„Czekam na promyk od Ojca”

Mucha czeka na promyk wiosennego słońca
aby pofrunąć
Jesienny liść oczekuje na podmuch wiatru
aby zatańczyć
Niemowlę szuka swej bezpiecznej pieluszki
aby śnić
Ja wypatruję promyka miłości Ojca
aby żyć…

                                                               Teresa Zalewska

Imperium Rzymskie

W wiekach średnich, poezja nie była sztuką wysoko ocenianą. Wynikało to ze specyficznej dla tej epoki hierarchii wartości. Tak więc chociaż rodziła się już wtedy refleksja teoretyczna nad zjawiskiem poezji, została ona rozwinięta i rozbudowana dopiero w epoce odrodzenia.

U schyłku wieku wojen

Pod koniec XVII wieku, najsilniejsze okazywało się stanowisko, zgodnie z którym to natura była sprawczynią pojawienia się sztuki pisania poezji. Poglądy takie były związane z teorią Arystotelesa mówiącą, że poezja jest pewną właściwością ludzkiej natury, że każdy człowiek nosi w sobie predyspozycje do jej tworzenia. W odróżnieniu od teorii renesansowych, uczeni doby baroku uznawali za pierwszych twórców poezji Hebrajczyków, których uważali za naród starszy od Greków.

„Dobre spotkanie”

u schyłku chłodnego pochmurnego dnia
przeszedłeś do mnie i wyciągnąłeś dłoń
przyjęłam ją była klasycznie piękna
delikatna obiecująco dobra

powiedziałam Ci że chcę ją zatrzymać
na zawsze ucieszyłeś się ogromnie
twoje oczy zabłysnęły spełnieniem
a mnie otuliła twoja miłość...

                                                         Teresa Zalewska

Dziękujemy pani Teresie Zalewskiej, za zorganizowanie wieczorku poezji, na ktorym dowiedzieliśmy się dużo o tej specyficznej sztuce, jak tez mogliśmy podelektowac się jej wierszami.

Ewa MICHAŁOWSKA-WALKIEWICZ

Organizacje