Na miesiąc luty. Aby wiosna przyszła szybko

Towarzystwo Patriotyczne Renesans ze Skarżyska-Kamiennej, już po raz kolejny urządziło wieczorek Dobrej Polskiej Kultury, na którym przybliżono zebranym gościom zwyczaje związane z miesiącem lutym. Miesiąc luty w kulturze polskiej, uważany był za okres zwiększonych modłów, kiedy to należało uprosić Boga, by ten raczył błogosławić wszystkim przed wiosennym zasiewem pól.

Na Pomorzu

W Gdańsku, od wielu wieków w miesiącu lutym, urządzano sobie tak zwane zabawy fasolowe. Polegały one na tym, iż po obfitej kolacji prażono sobie na patelni w gorącym tłuszczu ziarna fasoli. Gdy ona już napęczniała należycie, rzucano nią w sufit, któremu się następnie bacznie przyglądano. Gdy dużo fasolowego ziarna przykleiło się do powały, było to oznaką udanego zasiewu i zbioru w roku bieżacym.

Zwyczaj wstrzemięźny

Na Warmii i Mazurach, w lutym obowiązywał tak zwany zwyczaj wstrzemięźny, polegający na wystrzeganiu się płci przeciwnej. Wierzono bowiem, że w tym właśnie miesiącu przechadza się po ziemi Królowa Wiecznych Mrozów. Znana była ona ze swej niezwykłej ignorancji do mężczyzn, zatem mogła ona rzucić urok, na przypadkowo napotkaną parę.

Nie tylko na Podlasiu

W okolicach Podlasia, w połowie XIX wieku mieszkały trzy siostry, które nazwane były przez okoliczną ludność, panny zamroźne. Podobno, przez cały okres zimy nie wychodziły one z domu, natomiast w lutym, kiedy to słońce wzbijało się wysoko na nieboskłon, opuszczały one swoje mieszkania, by rzucać na ludzi złe uroki. Zatem w lutym, aby nie spotkać na drodze zamroźnych panien, mało kto wychodził na dwór, a jeśli już musiał, posiadał on ze sobą wstążkę koloru czerwonego, która jak wierzono odbijała wszelkie zło.

W świętokrzyskich Krynkach

W miesiącu lutym w Krynkach, ustawia się do dnia dzisiejszego na parapecie okiennym figurki kotów, które podobno przyciągają dobro, a odganiają złe licho.

Ewa MICHAŁOWSKA-WALKIEWICZ